|
||||||||
|
“BLUES, nothing but the BLUES…” Als oprichter en president van Alligator Records, het onbetwiste nummer één blue label in Chicago, is Bruce Iglauer een fier man als hij de 50ste verjaardag van het label mag aankondigen. Het label werd in 1971 opgericht door Bruce Iglauer om een plaat van Hound Dog Taylor & The House Rockers op te nemen en te produceren, die zijn toenmalige werkgever Bob Koester van Delmark Records niet wou opnemen. Iglauer verliet het label en richtte zijn eigen label op. Sinds de oprichting heeft Alligator Records méér dan 350 blues en bluesrock albums uitgebracht. Iglauer verhuisde in januari 1970 naar Chicago vanuit Appleton, Wisconsin, waar hij Engels had gestudeerd aan de Lawrence University. Hij kreeg een baan bij Jazz Record Mart van eigenaar Bob Koester (1932-2021) en later bij Delmark Records, van wie Koester ook de eigenaar en oprichter was. Delmark Chicago's belangrijkste uitlaatklep voor jazz en traditionele blues, toen Iglauer slide-gitarist Hound Dog Taylor hoorde in Florence's Lounge. Iglauer stapte naar zijn baas met een voorstel om een album met Hound Dog Taylor op te nemen, dat “hij” zou produceren. Dit was zijn en ook Taylor’s einde bij Delmark.
Doelbewust produceerde Iglauer in 1971 het album zelf en zonder hulp en liet 1000 lp’s van ‘Hound Dog Taylor & the House’ Rockers’ drukken op zijn eigen nieuwe label Alligator Records, genoemd naar zijn gewoonte om op tijd met zijn tanden te klikken op muziek, wat een vriendin ertoe had aangezet hem “kleine alligator” te noemen. Hij laadde zoveel lp's als hij kon in de kofferbak van zijn Chevy en trok naar vooral universiteits- en “progressieve rock”- radiostations en lokale platenverdelers om hen een kopie te overhandigen. Van het album werden in het eerste jaar ongeveer 9.000 exemplaren verkocht, wat volgens Iglauer destijds "behoorlijk platina" was voor een blues-lp. Binnen vier jaar gingen albums van harpisten Big Walter Horton en Carey Bell, gitarist Son Seals en gitarist Fenton Robinson, evenals een vervolg van Hound Dog Taylor, bij Alligator de deur uit. Koko Taylor debuteerde in 1975 bij Alligator met ‘I Got What It Takes’. Het album werd genomineerd voor een Grammy. “Onvervalste rockende muziek van het huis…” De slogan van Alligator is "Genuine Houserockin' Music" en het kenmerkende label geluid combineert de 12-bar blues-traditie en r'n'r. De Alligator muziek is brutaal en boogie-gedreven, emotierijk en legt de nadruk op zware drums, gitaartechniek en dito zang. Aanvankelijk waren de muzikanten van het Alligator label uitsluitend Afro-Amerikaanse acts tot in het midden van de jaren 1980, wanneer artiesten als Johnny Winter, Lonnie Mack en Little Charlie & the Nightcats, bij het label tekenden. Tegenwoordig is méér dan 50 procent blank en de muziek een postmoderne hybride van rootsmuziek, blues, swamprock en redneck jamband. Ze zijn met o.a. Elvin Bishop, Charlie Musselwhite en opkomende sterren als Shemekia Copeland, Selwyn Birchwood en Christone "Kingfish" Ingram, Iglauer’s bestverkopende acts. Het is de gewoonte van Iglauer om op de Alligator-verjaardagen een compilatiealbum uit te brengen. Voor de 50ste verjaardag zijn dit 3cd’s of 2lp’s met in totaal 58 tracks of zo’n vier uur (3:51:54) blues, roots en aanverwante muziek. De tracklist van ‘Alligator Records — 50 Years Of Genuine Houserockin’ Music’ is heel lang en bevat nummers van legendarische artiesten als Hound Dog Taylor, Koko Taylor, Son Seals, Albert Collins, Johnny Winter, Professor Longhair, Lonnie Brooks, Luther Allison en Michael “Iron Man” Burks, afgewisseld met nummers van huidige blues en roots iconen als Elvin Bishop, Charlie Musselwhite, Guitar Shorty, Billy Boy Arnold en Mavis Staples. Nummers van de sterren van vandaag zoals Shemekia Copeland, Lil’ Ed & The Blues Imperials, Rick Estrin & The Nightcats, Marcia Ball, Billy Branch, JJ Grey & Mofro, Tinsley Ellis, Joe Louis Walker, Tommy Castro & The Painkillers, Curtis Salgado en Roomful of Blues naast nieuwkomers als Christone “Kingfish” Ingram, Nick Moss, Toronzo Cannon en Selwyn Birchwood. Blijft na het beluisteren van al dit moois en opwindends op ‘ALLIGATOR RECORDS 50 YEARS of GENUINE HOUSEROCKIN’ MUSIC’ nog de prangende en open vraag wanneer de deuren van de concertzalen en de poorten van de festivalweides opnieuw zullen opengaan? Hoelang zal de covid-19 crisis nog duren en zullen ze ons het enthousiasme van de live artiest én de groove nog afnemen? Wat is een maatschappij zonder muzikanten, kunstenaars en fantasten, die je helpen om alles te leren relativeren en van het mooie te genieten. Dank je Bruce Iglauer voor deze halve eeuw waarin je muzikanten hebt leren ontdekken, die hun muziek hebben gedeeld met ons… “After listening on ’ALLIGATOR RECORDS - 50 YEARS of GENUINE HOUSEROCKIN’ MUSIC’ to all this beautiful and exciting, the pressing and open question remains, when the doors of the concert halls and the gates of the festival meadows will open again. How long will the covid-19 crisis last and, when will they give us back the enthusiasm of the live artist and the music groove? What is a society without musicians, artists and dreamers, who help you to put everything into perspective and to enjoy beautiful things, such as music. Thank you Bruce Iglauer for half a century of dealing and discovering roots musicians with us...“ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
|